Obiekt znaduje się na terenach, w pobliżu których w 1920 roku odbywały się zwycięskie walki Bitwy Warszawskiej.

Do budynku prowadzi skierowany w symboliczną stronę ostatnich potyczek bitwy chodnik zagłębiający się w ziemię stopniowo aż do 1,20m głębokości.

Jego przedłużeniem jest rozcinający bryłę hol budynku.

Odbiciem nierównej walki do jakiej zostali zmuszeni Polacy jest dysonans w bryle, przeciętej na dwie części, z których jedna jest antynomią drugiej.

Jedna jest lekka i transparentna, druga masywna, ciężka, wzbudzająca niepokój...

W kontraście do przytłaczającego holu z wysokimi surowymi ścianiami stoi wykadrowany spokojny widok łąk i lasów - niemych świadków historii.