Intencją projektu jest analiza gospodarowania przestrzenią w Polsce w zastanej modernistycznej strukturze miasta na przykładzie przestrzeni komunikacji.

 

Podzielone w czasie modernistycznej budowy czasów PRLU na monofunkcyjne obszary miasto posidało ogromne niewykorzytsane przestrzenie, które dopiero miały zostać zagospodarowane. 

 

Chaotyczny rozwój w sektorze prywatnym i potrzebne inwestycje infrastrukturalne  w mieście na którym nie funkcjonował plan miejscowy pozwalały na rozrost miasta w niekontrolowany sposób i marnowanie potencjału tych przestrzeni.

 

Modernistyczny funkcjonalistyczny obraz miasta to bloki w zieleni, ale także szerokie arterie komunikacyjne sprawiające, że otoczenie dla człowieka poruszającego się na piechotę staje się przeskalowane, nieprzyjemne i przytłaczające.

 

Projekt jest przykładem ponownego zhumanizowania przestrzeni, która na skutek nieprzemyślanego gospodarowania utraciła zdroworozsądkową, właściwą miastu skalę.